Spinning dla początkujących – wprowadzenie

Wędkarstwo spinningowe, a krócej spinning jest jedną z najpopularniejszych w Polsce metod połowu ryb przy użyciu wędki, kołowrotka i ogromnej gamy sztucznej przynęty, która służy do połowu ryb drapieżnych.  Metoda spinningowa uważana jest za rodzaj profesjonalnego, sportowego systemu połowu ryb. Szczególnie jest popularna w przypadku połowu szczupaka, sandacza, okonia czy suma. Coraz częściej jednak metodę tę stosują wędkarze również do ryb roślinożernych i bezkręgowców.

Przynętę stanowią zazwyczaj woblery, blachy wahadłowe i obrotowe. Metoda polega krótko mówiąc na naprzemiennym zarzucaniu wędki i ściąganiu za pomocą kołowrotka. Aby zachęcić rybę, wędkarz wykonuje energiczne i wabiące ruchy wędziskiem, tak, aby ruch ten jak najbardziej przypominał ruch rybki. Wędka spinningowa jest podstawowym elementem wyposażenia, najczęściej składa się z krótkiego około 1,5 do 3,3 metrowe wędziska. Do wędziska przymocowany jest kołowrotek, najczęściej o stałej szpuli, rzadziej natomiast jest to multiplikator. Kołowrotek spinningowy jest doskonały do wyrzutu przynęty na bardzo duże odległości, jak również umożliwia szybko i wygodnie zwijać żyłkę.

Jak wspomniałem, najlepiej do tego rodzaju wędkarstwa nadaje się kołowrotek ze szpulą stałą, a więc taką, która nie obraca się podczas zwijania żyłki. Szpula stała obraca się jedynie w przypadku, gdy działa hamulec kołowrotka, który zabezpiecza żyłkę przed zerwaniem. Sprzęt to również żyłka, której grubość dostosowanej do gatunku ryb, rodzaju przynęty, a także sposobu łowienia czy typu łowiska. Coraz bardziej popularna staje się również plecionka. Posiada ona zalety, które nie są osiągalne dla zwykłej żyłki wędkarskiej. Plecionka jest znacznie sztywniejsza i jednocześnie mniej rozciągliwa od zwykłej żyłki nylonowej, przez co wędkarz lepiej wyczuwa ruch przynęty.

Ma ona również mniejszą średnicą, co czyni ją mniej widoczną dla ryb, a jednocześnie ma mniejszy wpływ na ruch przynęty. Jak wspomniałam wyżej zazwyczaj stosowane są tutaj sztuczne przynęty w postaci gum-twisterów, ripperów, blach-wahadłówki, obrotówki czy woblerów. Łowienie z użyciem martwych, tzw. naturalnych przynęt, jak małe rybki czy żaby, powoli wychodzi z mody lub jest odgórnie zakazane. Niektórzy wędkarze do końcowego odcinka żyłki przywiązuje tzw. stalkę lub wolframowy przypon. Jest to szczególnie użytecznie przy połowie szczupaka, w przypadku innych gatunków ryb, zabieg taki jest zwyczajnie niepotrzebny. Szczupak jest, bowiem jedynym gatunkiem ryb w polskich wodach, który może przegryźć żyłkę.

Inne większe ryby jak sandacz czy węgorz mogą ja tylko przetrzeć. Jednym z rodzajów przyponu jest przypon strzałowy. Jest to kilkumetrowy odcinek grubszej żyłki, który ma zapobiegać zerwaniu żyłki przy zastosowaniu cięższej przynęty. Oprócz wyżej wymienionych części, istnieje wiele drobiazgów, których użytkowanie ma ułatwić i uprzyjemnić wędkowanie, są wśród nich podbieraki, szczypce czy spodniobuty, które umożliwiają brodzenie w wodzie. Istnieje wiele sposobów połowu ryb metodą spinningową, które są uzależnione przede wszystkim od rodzaju przynęty, rodzaju ryb, typu i głębokości łowienia. Metoda polega na naprzemiennym zarzucaniu i przyciąganiu przynęty do siebie używając kołowrotka. Spinning wymaga jednak ogromnej szybkości, celności i pewnej ręki.

Wędkując wędkarz wykonuje szereg ruchów wędziskiem, które mają wabić ryby. Wabienie może przybierać formę pukania w dno łowiska, podrygiwania szczytówki, czy dynamiczne skręcanie żyłki kołowrotkiem. Głównym celem takich zabiegów jest zakłócenie pracy przynęty, tak, aby ruch był jak najbardziej naturalny. Coraz bardziej popularną metodą jest również dżigowanie. Jednak wymaga ono użycia specyficznego rodzaju przynęty: gumowej lub tzw. kogutów z główką dżigową. Metoda polega na opuszczaniu przynęty na napiętej żyłce i opukiwania nią o dno zbiornika, a następnie poderwanie jej w górę. Po opuszczeniu przynęty może nastąpić krótka przerwa. Poderwanie również można różnicować, jako pojedyncze, bądź impulsywne podskoki.

Przynętę najlepiej prowadzić wolno, tuż nad dnem, najlepiej wybrać dość twarde i przejrzyste miejsce. Branie charakteryzują silne, prostopadłe uderzenia. Jedną z metod, jest również łowienie kogutem, które polega na jak najsilniejszym uderzaniu o dno przynętą. Taki sposób jest doskonały do połowu sandacza czy okonia, nie nadaje się jednak dla wszystkich rodzajów ryb drapieżnych, które występują w polskich łowiskach. Ogromną zaletą tej metody jego szerokość jej stosowania. Każda rzeka, jezioro, staw czy torfianka, może zostać bez problemu naszym nowym łowiskiem.

Wymaga jedynie odpowiedniej wielkości i niskiego zarośnięcia. Niewielkie strumyki są zazwyczaj kłopotliwe ze względu na niewielką przestrzeń do połowu. Spinning jest również możliwy z łodzi, która daje możliwość szybkiego przemieszczania się i poszukiwania ławic ryb. Do niewątpliwych zalet metody spinningowych należą: mało wymagające przygotowanie sprzętu, gotowe i trwałe przynęty, zachowywanie całych, nienaruszonych ryb, które są niewymiarowe, możliwość przeławiania ogromnych połaci rzecznych, dzięki długim rzutom bata.

Źródło zdjęcia: flickr.com